Mijn gezondheidszorg

Suikertante

De dag begon met een bezoekje aan diabetesverpleegkundige. Liefkozend noem ik haar ook wel mijn suikertante. En zoals gewoonlijk was het weer gezellig bij haar. De suiker was goed. Mijn gewicht – zoals altijd – uitstekend. De bloeddruk kon ietsje beter, maar was wel binnen de gestelde grenzen. Ook controleerde ze mijn voeten. “Weet u waarvoor dat is?” Ik antwoordde: “De kleine adertjes.” Ik kreeg complimenten voor mijn motivatie en kennis.

Ik houd me bewust actief bezig met mijn ziekte, maar ik ken genoeg mensen met diabetes type 2 of een andere aandoening die amper hun pilletjes slikken, behalve de week voor de controle. Dan worden ze ijverig en proberen ze een inhaalslag te maken. Mijn schoonvader was ook zo iemand. Elke avond nam hij twee borreltjes, eens in de tien dagen een derde, want hij schonk eenentwintig borreltjes uit een fles. Behalve als hij op maandagmorgen bloed moest laten prikken bij de trombosedienst, dan dronk hij ’s avonds niets “Want anders is de uitslag van het bloed niet goed.” Hij heeft nooit begrepen dat zo die uitslag juist fout was.

ICD controle

De volgende stop was het UMC Utrecht, om mijn ICD (een ingebouwde AED) te laten controleren. De afdeling B24 voelt inmiddels als thuiskomen. Sommige personeelsleden hebben niet eens zo’n lange staat van dienst als ik. Ik kom er al sinds 2005.

Ook bij de cardioloog verloopt alles soepel. Ik hoef niet lang te wachten en de cardioloog heeft alle tijd voor mij. Na een aantal checks en vragen komt het verlossende antwoord: alles is oké. Voor het vijfde jaar op rij. Aan de ene kant is dat het succes van mijn cardioloog, aan de  andere kant mijn geluk, dat ik zelf afdwing door gezond, of in ieder geval zo gezond mogelijk, te leven.

Weer thuis

Het rondje langs mijn ‘medisch adviseurs’ leert mij twee dingen. Eén, onze gezondheidzorg is goed geregeld – ondanks dat mensen er behoorlijk over kunnen klagen. Als je ze nodig hebt, dan staan de zorgverleners voor je klaar. En twee, als je goed voor jezelf zorgt, kun je – ondanks je gezondheidsproblemen – best nog wel even mee. Voor mij nog geen inschrijving in een bejaardentehuis. Krakende wagens lopen het langst, en ik kraak nog niet eens.

Mijn gezondheidszorg. Ik klaag niet. Vlot, vriendelijk, eigenlijk gewoon een beetje gezellig.

Gijs Sterks